عار مستی - محمود حبیبی کسبی

عار مستی

شاعر : محمود حبیبی کسبی

ساقیا یک جام دیگر مرحمت کن تا بنوشم
لااقل لایعقلم كن تا بمیرد عقل و هوشم

جام می بستان، یکی رطل جنونم ده که مانده
عار مستی روی دستم، بار هوشیاری به دوشم

نفس من از زلف یار و جام باده بی­ نیاز است
زآن­که هم در پیچ­ و­ تابم، هم درین جوش­ و­ خروشم

بندی خوف و رجایم، گاه مست و گه خمارم
شمع جمع قبض و بسطم، گاه روشن، گه خموشم

من غلام ساقی­ ام کو آتش اندازد به جانم
تا بلاگردان چشمانش شوم، حلقه به گوشم

ای خوش آن روزی که یارم، خواندم سوی دیارم
تا لباس تن درآرم، جامۀ جان را بپوشم